طاعون خیارکی چیست؟ چقدر خطرناک است و آیا به ایران آمده است؟

طاعون خیارکی (Bubonic plague) متداول‌ترین حالت طاعون است که طی نیش کک یا گازگرفتگی توسط موش آلوده به بوجود می‌آید. طاعون خیارکی یکی از سه نوع طاعون ناشی از باکتری یرسینیا پستیس است.

طاعون یک بیماری واگیردار عفونی مشترک بین انسان و حیوان با عامل باسیل یرسینیا پستیس است.

 

به گزارش سرویس سلامت سایت ری را ، طاعون خیارکی موجب همه‌گیری مرگ سیاه در قرون وسطی شد.

طاعون سیاه یک اپیدمی طاعون از نوع طاعون خیارکی و ویرانگرترین بیماری همه گیر تاریخ است که در دوره اوج خود بین سال‌های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۱ میلادی اروپا را درنوردید.

پس از آنکه یک مورد ابتلا به بیماری طاعون خیارکی در منطقه‌ی خودمختار مغولستان داخلی در شمال چین شناسایی شد، مقامات بهداشت این کشور اقدامات پیشگیرانه وضع کردند.

به‌گفته‌ی مقامات بهداشت چین، ابتلای یکی از شهروندان این کشور به طاعون خیارکی در منطقه‌ی مغولستان داخلی تأیید شده است.

این خبر نشان می‌دهد که چگونه حتی در میانه‌ی مبارزه‌ی جهان با دنیاگیری ناشی از یک ویروس جدید، تهدید‌های قدیمی همچنان پابرجا هستند.

 طاعون خیارکی چیست؟

بیماری طاعون به ۵ گونه‌ی «خیارکی»، «عفونتی خون»، «ریوی»، «حلقی» و «مننژ» تقسیم می‌شود. طاعون خیارکی متداول‌ترین حالت طاعون است.

طاعون خیارکی که موجب همه‌گیری مرگ سیاه در قرون وسطی شد، دراثر باکتری یرسینیا پستیس به‌وجود می‌آید و به واسطه کک‌هایی منتقل می‌شود که به‌دست جوندگان آلوده شده‌اند.

باکتری عامل این بیماری در بدن کک تکثیر شده و فضای معده او را به کلی اشغال می‌کند و در نهایت باعث مرگ آن به دلیل گرسنگی می‌شود.

این موضوع باعث می‌شود که کک حریصانه یک میزبان که می‌تواند انسان یا یک جونده باشد را نیش زده و تلاش بی نتیجه ای را برای فرو نشاندن گرسنگی خود انجام می‌دهد.

سپس خونی که از بدن میزبان مکیده و با باکتری آغشته شده است را روی زخم استفراغ می‌کند؛ بدین ترتیب باکتری طاعون خیارکی میزبان جدیدی بدست می آورد و کک در اثر گرسنگی می‌میرد.

در مغولستان داخلی، حیوان میزبان اغلب نوعی پستاندار جونده به نام مارموت است که در نواحی روستایی زندگی می‌کند.

علائم طاعون خیارکی چیست؟

دورهٔ نهفتگی بیماری بین دو تا شش روز طول می‌کشد.

سپس علایم اولیه، یعنی لرز و تب بالا، سرگیجه، درد شدید عضلات و مفاصل، کوفتگی و سر درد ظاهر می‌شوند.

پس از ۲۴ ساعت، خیارک‌هایی بر روی بدن بیمار به‌وجود می‌آیند. خیارک‌ها غدد لنفاوی هستند که متورم شده‌اند. این خیارک‌ها معمولاً در اطراف ناحیهٔ نیش کک ظاهر می‌شوند و به تدریج بزرگ می‌شوند و بسیار دردناک و حساس هستند.

از علایم دیگر کم‌شدن آب بدن و عطش دایمی بیمار است.

در صورتی که بیمار به ‌موقع تحت علاج قرار نگیرد، علایم هشدار دهنده‌ای همچون افزایش تعداد ضربان‌های قلب، آشفتگی و هذیان ظاهر می‌شوند.

در این صورت بیمار پس از ۳۶ ساعت می‌میرد. البته بین ۲۰ تا ۴۰٪ این بیماران ممکن است به طور ناگهانی، پس از یک دورهٔ نقاهت طولانی، از مرگ نجات یابند.

آیا بیماری طاعون خیارکی به ایران هم آمده است ؟

عضو کمیته کشوری بیماری‌های عفونی روز گذشته در مصاحبه ای عنوان کرد : موضوع ورود طاعون خیارکی به کشور اساساً کذب است و هیچ گزارش رسمی در مورد ابتلای افراد به این بیماری در کشور طی هفته‌های گذشته نداشته‌ایم.

طاعون به خودی خود جای نگرانی دارد اما طی سالهای اخیر در ایران بیماری طاعون کنترل شده است.

از مردم می‌خواهم که در میان فضای اضطرابی ناشی از شیوع ویروس کرونا خودشان را درگیر شایعات فضای مجازی نکنند.