نحوه برخورد با دروغگویی کودک

چگونگی برخورد با موضوع دروغگویی در کودک بسیار مهم است.

باید بدانیم که دروغگویی در کودکان مانند بسیاری از عادت های بد یک شبه درمان نمی شود و نیاز به صبر و زمان دارد و برخورد تند یا تنبیه کودک دروغگو شاید آسیب های جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.

با درک صحیح دلیل دروغ گفتن کودکان و چگونگی برقراری ارتباط مؤثر با آنها، والدین می توانند مانع از تبدیل شدن یک دروغ کوچک به یک الگوی فریبکاری در بزرگسالی شوند.

دروغ چيست؟

دروغ بيان سخن و مطلبي است كه مطابق با واقع وحقيقت نيست.

معمولا كسي كه دروغ مي گويد آگاهانه به تعريف حقيقت مي پردازد و امري را تاييد مي كند كه وجود خارجي ندارد.

البته اين امر هميشه براي كودكان صادق نيست. چرا كه بسياري از كودكان خردسال و آن هايي كه در مرز سن تشخيص هستند، گاهي بين تخيل و واقعيت فرقي نمي گذارند و سخني مي گويند كه به نظر ما دروغ است.

كودكاني كه آگاهانه دروغ مي گويند، معمولا با زمينه سازي ها و تدابيري از پيش تعيين شده اين كار را انجام مي دهند.

در اين دروغ گويي ها، نقشه كشي و حساب مطرح است و كودك آن را به خاطر وصول به هدف و مقصد مورد استفاده قرار مي دهد.

در گام اول باید ریشه ها و دلایل دروغگویی در کودکان شناسایی شود.

به گزارش بخش روانشناسی سایت ری را ، برای والدین، ​​حتی دروغ های کوچکی که کودکان گاهی به آنها می گویند، به عنوان مثال، ادعا می کنند که تکلیف خود را به اتمام رسانده اند، می توانند احساس نگرانی و ناامیدی داشته باشد.

به هر حال والدین مسئولیت تربیت و ارتقاء فرزند خود را دارند، بنابراین حتی نکات کوچک هم می تواند نشان دهنده یک مسئله بالقوه ی جدی باشد.

با درک صحیح دلیل دروغ گفتن کودکان و چگونگی برقراری ارتباط مؤثر با آنها، والدین می توانند مانع از تبدیل شدن یک دروغ کوچک به یک الگوی فریبکاری در بزرگسالی شوند.

طبق تحقیقات انجام شده توسط “کارشناسان رشد کودک” مانند کانگ لی، استاد دانشگاه تورنتو و مدیر انستیتوی کودک، دروغ های اولیه گفته شده توسط کودکان معمولاً چیزی بیش از این واقعیت نیست که ذهن کودک در حال یادگیری، پردازش و سازماندهی است.

تحقیقات لی همچنین دریافته است که دروغگویی در کودکان خردسال بسیار متداول است و بسیاری از کودکان مدرسه ای دروغگوهای ماهری هستند اما این لزوما تاثیری در دروغگویی بزرگسالی آنها ندارد.

تا سن 17 سالگی، گرایش به دروغ گفتن اغلب به طور خودبه خودی کاهش می یابد و کودکان با شروع مسئولیت پذیری بزرگسالی، شروع به كاهش دروغ های خود می کنند.

در حالی که به طور دقیق دلیل ارتباط بین کودکی و تمایل به دروغگویی کشف نشده است، به احتمال زیاد علت آن ترس کودک از پیامدهای منفی و طرد شدن از سوی بزرگسالان می باشد.

متأسفانه، تعداد کمی از والدین می دانند وقتی کودکان دروغ می گویند چگونه واکنش نشان دهند.

معمولا والدین به محض مشاهده دروغ گفتن، فرزندان خود را به گونه ای مجازات می كنند كه “دیگر این كار را تکرار نكنند.”

اما مطمئناً، بیشتر بچه ها این كار را دوباره تکرار می کنند تا از تکرار مجازات خودداری كنند، و همین امر باعث می شود که به تدریج آنها به دروغگوهای ماهرتری تبدیل شوند. به همین دلیل، یک رویکرد متفاوت نیاز است.

راه های کاهش دروغ گفتن کودک

 آرام باشید

کودکی که اشتباه کرده و می خواهد در مورد آن دروغ بگوید، نسبت به خودش احساس بدی دارد.

اگر با عصبانیت واکنش نشان دهید، تنها احساس بدتر از خود را در وی تقویت می کنید خواهد و باعث قطع ارتباطات آینده با وی خواهید شد.

اگرچه باید کودک خود را آگاه کنید که از کار او راضی نیستید و این کار بد او پیامدهایی به همراه خواهد داشت، ولی موضوع را با آرامش مطرح کنید و این کار را با روشی “راه حل محور” انجام دهید.

همچنین با دادن فرصت به کودک خود اجازه دهید که درصدد جبران کارش برآید.

از سوالات که که پاسخش بله یا خیر است، خودداری کنید!

برای مثال از فرزند خود می پرسید که آیا او هنوز اتاق خود را تمیز کرده است؟ درحالی که می دانید او فعلا اتاقش را تمیز نکرده است، اگر این چنین باشد، اساساً او را ترغیب می کنید تا به شما دروغ بگوید.

درعوض، از سؤالاتی استفاده کنید که پاسخ قابل قبولی در آینده دارد، به عنوان مثال: “چه زمانی قصد دارد تمیز کردن اتاق خود را به پایان برساند؟”

در این صورت فرزند شما به جای دروغ گفتن، بر حل مسئله مورد نظر تمرکز خواهد کرد.

از دروغ برای آشنایی با فرزند خود استفاده کنید

به جای اینکه بلافاصله فرزند خود را هنگام دروغ گفتن سرزنش کنید، خطوط ارتباط را باز نگه دارید و سعی کنید درک کنید که چرا او در درجه اول دروغ گفته است.

چرا او احساس می کند نمی تواند با شما صادق باشد؟ چه کاری می توانید انجام دهید تا این روند دروغ گویی را تغییر داده و او را ترغیب به راستگویی در آینده کنید؟

همچنین، به فرزندتان اطمینان دهید که می دانید که او به دلیل ترس دروغ گفته است.

اگر فرزندان اشتباه خود را صادقانه گفتند، ستایش کنید

اگر فرزند شما نزد شما اذعان کرد که حمام را پر آب کرده است و یا دستگاهی را شکسته است، نفس عمیق بکشید، به خود یادآوری کنید که مشکل حل می شود، و فرزندتان را بخاطر شجاعت گفتن حقیقت، ستایش کنید.

با گفتن اینکه“من واقعاً ممنونم که شما آمدید و به من گفتید، این یعنی اینکه ما می توانیم حمام را قبل از اینکه آسیب ببیند، تمیز کنیم” به او نشان می دهد که صداقت او قابل ستایش است و هم ارزش عملی دارد.

 به یاد داشته باشید که اشتباهات درس هستند

تنها روشی که کودکان یادبگیرند اشتباه نداشته باشند این است که گهگاه اشتباه کنند.

در هنگام اشتباه اگر از رویکرد صحیح استفاده کرده و او را به آرامی تصحیح کنید، یک لحظه ناامیدکننده را به فرصتی برای رشد تبدیل خواهید کرد.

از او بپرسید که اگر زمان برگردد چه کاری می کند که دیگر این اشتباه رخ ندهد. علاوه بر این، چه کاری می تواند بکند تا صدمات ناشی از دروغ کاهش یابد.

رفتار را از کودک جدا کنید

طوری رفتار کنید که کودک برداشتش این نباشد که شما به خاطر دروغ از او متنفر شده اید.

گوشزد کنید که شما از کاری که انجام داده خوشتان نیامده و او را کماکان دوست دارید. برای این کار از برچسب زدن به فرزند خود، به عنوان مثال “ناهنجار” یا “احمق” خودداری کنید.

الگو باشید

تا حالا چند دروغ مصلحتی جلو فرزندتان گفتید؟ مثلا کسی زنگ می زند به فرزندتان می گویید که بگویید شما بیمار هستید! درصورتی که مجبور به گفتن دروغ مصلحتی دید آن رو جلوی چشمان فرزند خود انجام ندهید.

به عنوان آخرین سخن، یادآوری این نکته ضروری است که دروغ گویی، مانند اکثر عادت های بد، نمی تواند یک شبه درمان شود.

برای برقراری یک رابطه مطمئن و باز با فرزندتان به زمان، صبر و فداکاری نیاز دارید.

اگر علی رغم تلاش های شما ، دروغ گفتن فرزندتان شدت یافت، سعی نکنید خودتان آنرا درمان کنید. فرزند خود را نزد یک متخصص بهداشت روان ببرید تا مشکلات اساسی در این زمینه برطرف شود.