فروپاشی عصبی چیست؟ا علایم و روشهای کنترل آن کدامند؟
اصطلاح "فروپاشی عصبی" گاهی توسط اشخاص برای توصیف شرایط استرس زا بکار میرود که در آن بطور موقت قادر به عملکرد معمولی در زندگی روزانه نیستند.
- یکی از مهم ترین محرک ها برای فروپاشی روانی استرس مرتبط با کار می باشد.
- استرس و عدم توانایی برخورد با آن دلیل کلی داشتن فروپاشی روانی است.
- فروپاشی روانی وضعیت جدی در سلامت روان فرد است که نیاز به رسیدگی و درمان های تخصصی دارد.
اصطلاح “فروپاشی عصبی” گاهی توسط اشخاص برای توصیف شرایط استرس زا بکار میرود که در آن بطور موقت قادر به عملکرد معمولی در زندگی روزانه نیستند.
برای هر کسی امکان دارد شرایطی پیش بیاید که اوضاع بر وفق مراد نباشد و شخص از نظر عاطفی و هیجانی دچار اضطراب و استرس شود ولی فروپاشی عصبی بالاتر از یک استرس ساده است.
فروپاشی روانی (که به انفجار عصبی یا بحران روحی نیز شناخته می‌شود) اصطلاحی‌است برای توصیف دوره‌ای حاد و کوتاه مدت از یک آشفتگی خاص که ابتدا با مشخصه‌های افسردگی یا اضطراب تظاهر می‌کند.
در بخش روانشناسی سایت :: ری را شما را با علل و راهای کنترل فروپاشی روانی آشنا می کنیم.
فروپاشی روانی چیست؟
فروپاشی روانی که آن را بحران روحی یا انفجار عصبی نیز می نامند وضعیت جدی در سلامت روان فرد است که نیاز به رسیدگی و درمان های تخصصی دارد.این وضعیت اغلب در نتیجه ی استرس زیاد و نداشتن مهارت های تطابقی سالم برای مدیریت آن ایجاد می شود.
میزان استرسی که باعث ایجاد فروپاشی روانی می شود می تواند از منابع متفاوتی بوده و شاید به تدریج و به مرور زمان ایجاد شده یا به طور ناگهانی بوده است.
یکی از مهم ترین محرک ها برای فروپاشی روانی استرس مرتبط با کار می باشد.
فروپاشی روانی چه زمانی اتفاق می افتد؟
فروپاشی روانی زمانی اتفاق می افتد که فرد دیگر نمی تواند عملکرد نرمال و عادی داشته باشد، حتی برای انجام کوچک ترین چیزهایی مانند کارهای ساده ی خانه یا بهداشت فردی.
با این وجود این شرایط را یک بیماری روانی رسمی نمی دانند اما می تواند اثرات جدی و منفی زیادی روی زندگی فرد داشته باشد.
فردی که فروپاشی روانی را تجربه می کند شاید نتواند کار کند، به مدرسه برود، از خانواده ی خود مراقبت کند یا هریک از فعالیت های عادی دیگر را انجام دهد.
با وجودی که این وضعیت موقتی است اما بسیار جدی بوده و باید مانند یک بحران در سلامت روان درمان گردد.
ارزیابی های صورت گرفته توسط روان شناسان یا متخصصان دیگر در زمینه ی سلامت روان می توانند کمک کنند بفهمید آیا مشکل پنهانی در سلامت روانی فرد وجد دارد که منجر به این فروپاشی روانی شده و باید تشخیص داده و درمان گردد.
ارزیابی می تواند منجر به درمان نیز شود که اغلب شامل ماندن برای زمانی کوتاه در مراکز درمانی و قرار گرفتن تحت درمان، استفاده از دارو در صورت نیاز، تغییراتی در سبک زندگی و استفاده ی منظم از استراتژی های کاهش استرس و تکنیک های ریلکسیشن می باشد.
فاکتورهای مختلفی هستند که محرک یک فروپاشی روانی در فرد می باشند اما در کل چیزی که منجر به این وضعیت می شود استرس، فشار و اضطراب زیاد است.
شاید یک فرد در طول ماه ها روال کندی از استرس را مرتبا تجربه کرده و در نهایت منجر به فروپاشی روانی شود، در حالی که فرد دیگری به طور ناگهانی در یک موقعیت استرس آور شدید قرار گرفته و محرکی برای این بحران شده است.
چیزی که در این بین مشترک است استرس و احساس ادامه داشتن فشار برای انجام فعالیت های عادی روزانه می باشد.
برخی از مثال های استرس و چنین شرایطی که منجر به فروپاشی روانی می شوند عبارت است از:
- احساس فشار و استرس در محیط کار و داشتن مسئولیت های کاری زیاد
- فشارها و مسئولیت های تحصیلی
- وظایف فرد در خانواده که استرس آور شده و به نوعی گیج کننده شده اند مانند مراقبت از پدر و مادر مسن خود
- مرگ یکی از اعضای خانواده
- طلاق یا از دست دادن فرزندان در طی حضانت فرد دیگر
- بر عهده داشتن مسئولیت های بسیار زیاد
- از دست دادن کار یا مشکل مشابه در وضعیت مالی
افراد زیادی هستند که سطح بالایی از استرس را تجربه می کنند اما همه دچار فروپاشی روانی نخواهند شد.
چیزی که منجر به این وضعیت در طول تجربه کردن استرس می شود عدم توانایی یا توانایی کم برای مدیریت استرس می باشد.
تجربه کردن استرس زیاد، در ترکیب با عدم توانایی برای کنار آمدن با آن با روش های سالم، چیزی است که در حقیقت باعث فروپاشی روانی می شود.
بسیار مهم است که به یاد داشته باشید حتی افراد که در مقابله با استرس خوب هستند ممکن است بازهم به سطح فروپاشی برسند.
این تنها به سادگی باعث استرس بیشتر برای این افراد خواهد شد.
مدیریت استرس و تطابق با آن چیزی است که همه ی افراد انجام می دهد اما همیشه راه های سالمی را برای این کار ندارند.
برخی افراد ممکن است با راه های منفی به استرس واکنش نشان دهند، مانند گوشه گیری از دوستان و اعضای خانواده، استفاده از مواد یا الکل، فریاد زدن بر سر دیگران، اختلال غذایی بینگ یا واکنش های ناسالم دیگر.
این کار به کاهش استرس یا مدیریت آن کمکی نخواهد کرد و در نهایت فرد بدون داشتن استراتژی های تطابقی مثبت تحت فشار زیادی قرار خواهد گرفت که می تواند منجر به فروپاشی روانی شود.
فاکتورهای خطر برای فروپاشی روانی
فاکتورهای خطر خاصی هستند که افراد را بیشتر مستعد ابتلا به فروپاشی روانی می کنند، از جمله:
- داشتن مسئولیت های بسیار زیاد در خانه و جاهای دیگر
- فردی ایده آل گرا بودن و داشتن شخصیتی کمال گرا
- احساس نیاز به در کنترل داشتن همه چیز و اجتناب از دادن برخی مسئولیت ها به افراد دیگر
- داشتن دیدگاهی بدبینانه به زندگی
- کار کردن برای ساعات زیاد
- نداشتن خواب کافی
- از دست دادن سیستم حمایتی اجتماعی خوب یا وارد شدن در سیستم های حمایتی ناسالم
- داشتن یک بیماری روانی درمان نشده
داشتن این تغییرات شامل نگاه کردن به فاکتورهای خطری است که می توانند منجر به فروپاشی شده و یافتن راه هایی برای تغییر دادن آنها.
برای مثال شاید فرد تصمیم بگیرد برای ساعات کمتری کار کند، زودتر به رختخواب برود، یا زمان بیشتری را برای بودن در کنار خانواده و دوستان بگذارد.
علامت و نشانه های فروپاشی روانی
از آنجایی که این وضعیت با هیچ شرایط خاصی همراه نیست، فروپاشی عصبی یا روانی هیچ علامت تعریف شده ای به جز مشکل داشتن یا عدم توانایی در انجام عادی فعالیت های روزانه ندارد.
باید در نظر داشت نحوه ی انجام کامل کارها در بین فرهنگ ها، مذهب و حتی خانواده های مختلف متفاوت است.
با این وجود برخی علایم متداول برای فروپاشی روانی را در اینجا آورده ایم:
- احساس اضطراب، افسردگی، ناراحتی یا زودرنجی مداوم
- احساس درماندگی، ناامیدی و عزت نفس کم
- گوشه گیری و یا اجتناب از موقعیت های اجتماعی عادی
- برنامه ی غذایی و بهداشت ضعیف
- مشکل در تمرکز یا به یاد آوردن اتفاقات روز
- فرد حس می کند از نظر عاطفی تهی شده و از نظر فیزیکی نیز همیشه خسته است
- نداشتن انگیزه و علاقه برای چیزی
- مشکل در همراهی با دیگران یا تحمل کردن فرد دیگری در کنار خود
در موارد شدید یا درمان نشده، خصوصا زمانی که این وضعیت مرتبط با مشکلی در سلامت روان باشد، علائم می توانند شامل توهم، پارانوئیا، از دست دادن قدرت فهم و هذیان گویی شود.
درمان و پیشگیری
استراتژی های پیشگیری و درمان متداول برای فروپاشی عصبی عبارتند از:
- دریافت مشاوره، اغلب درمان های رفتار شناختی
- تلاش برای کاهش یا حل منابع استرس، مانند بحث ها در خانه یا حجم کاری زیاد در محیط اداری
- تلاش برای بیرون رفتن برای حداقل چند دقیقه در روز یا یافتن سرگرمی هایی که باعث می شوند از خانه خارج شوید
- داشتن سبک درست برای بهداشت، خواب و برنامه های غذایی سالم و دنبال کردن آن ها
- اجتناب از مصرف زیاد کافئین، الکل و نیکوتین
علل و فاکتورهای خطر
هرچیزی که منجر به استرس فیزیکی و عاطفی در بدن شود می تواند منجر به فروپاشی روانی گشته یا محرکی برای ایجاد یک مشکل باشد.
اما برخی شرایط خاص، فاکتورهای ژنتیکی و تجربیات هستند که به طور متداول با فروپاشی روانی یا عصبی همراه می باشند.
علل و فاکتورهای خطر برای این مشکل عبارتند از:
- انزوای شخصی شدید
- سوگواری های خیلی زیاد
- بیماری ها یا جراحات شدید و حاد
- زندگی کردن در روابط پر از خشونت
- تجربیات سخت و وحشتناک در گذشته
- کاری که با مشکلات عاطفی همراه است
- سابقه ی خانوادگی از مشکلات در سلامت روان
تشخیص فروپاشی عصبی
اصطلاح علمی خاصی برای این وضعیت وجود ندارد و از این رو راهی برای تشخیص فروپاشی روانی نیست.
اغلب پزشک یا متخصص در سلامت روان سعی می کند تا فاکتورهای مرتبط یا مشکلات دیگر در سلامت که می توانند منجر به فروپاشی روانی شوند را ارزیابی نماید.
او این کار را با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم، انجام دادن تست های فیزیکی و مروری بر سابقه ی پزشکی فرد انجام می دهد.
استرس های کاری یک محرک رایج برای فروپاشی روانی است.
استرس ایجاد شده بر اثر کار یک علت متداول، یا حداقل فاکتوری شناخته شده، در بسیاری از موارد فروپاشی روانی است.
فروپاشی عصبی که بر اثر استرس های کاری ایجاد شده باشد را سندروم فرسودگی شغلی نیز می نامند.
این سندروم با احساس خستگی، کاهش کارایی در محیط کار، احساس جدا شدن از محیط کار و دیگر علائم فروپاشی روانی شناخته می شود.
گزارش ها نشان داده اند سندروم فرسودگی شغلی اغلب در بخش سلامت متداول تر است، مانند بخش های اورژانس، اما هر فردی در هر کاری ممکن است فروپاشی های روانی مرتبط با شغل را تجربه کند.
↓به کانال تلگرام و پیج اینستاگرام ری را بپیوندید↓
