زندگینامه آلبرت انیشتین

آلبرت اینشتین فیزیک‌دان نظری آلمانی بود که نظریه نسبیت را به‌عنوان مهم‌ترین دستاوردش توسعه داد که در کنار مکانیک کوانتومی دو ستون فیزیک مدرن به‌شمار می‌روند و به‌خاطر تاثیرش بر فلسفه علم نیز شناخته می‌شود.

در نظر عامه مردم، اینشتین بیشتر به‌خاطر فرمول هم‌ارزی جرم و انرژی یعنی E=mc۲ شهرت دارد که از آن به‌عنوان معروف‌ترین فرمول در سراسر جهان یاد می‌شود.

او «برای خدماتش در زمینه فیزیک نظری و به‌ویژه کشف قانون اثر فوتوالکتریک»، موفق به کسب جایزه نوبل در سال ۱۹۲۱ شد.

در بخش زندگینامه مشاهیر :: ری را شما را با شرح حال کامل زندگی این فیزیکدان برجسته آشنا می کند.

تولد آلبرت انیشتین

آلبرت اینشتین در 14 مارس 1879 میلادی در یک خانواده یهودی در شهر اولم در ورتمبرگ آلمان، واقع در 100 کیلومتری اشتوتگارت بدنیا آمد.

پدرش هرمان اینشتین یک فروشنده بود که بعدها یک کارخانه الکتروشیمیایی را تأسیس کرد و مادرش ، پولین نی کوچ نام داشت. آنها در کنیسه اشتوتگارت-باد با یکدیگر ازدواج کردند.

پدر آلبرت، هرمان انيشتين كارخانه كوچكی برای توليد محصولات الكترو شيميايی داشت و با كمک برادرش كه مدير فنی كارخانه بود از آن بهره برداری می كرد. گر چه در كار معاملات بصيرت كاملی نداشت.

پدر آلبرت از لحاظ عقايد سياسی نيز مانند بسياری از مردم آلمان گرچه با حكومت پروسی ها مخالفت داشت اما امپراطوری جديد آلمان را ستايش می كرد و صدر اعظم آن «بيسمارک» و ژنرال «مولتكه» و امپراطور پير يعنی «ويلهم اول» را گرامی می داشت.

مادر انيشتين پالین کوخ نام داشت و خانه دار بود، مادر او قبل از ازدواج زنی بود اهل هنر و صاحب احساساتی كه خاص هنرمندان است و بزرگترين عامل خوشی او در زندگی و وسيله تسلای وی از علم روزگار، موسيقی بود.

در زمان تولد، مادر آلبرت به خاطر اینکه سر او بسیار بزرگ بود و حالتی عجیب داشت بسیار نگران بود. هرچند که با رشد او، کم کم بزرگی سرش کمتر به چشم می آمد، اما از عکس های او معلوم است که سر او نسبت به بدنش بزرگتر بوده است.

به این ویژگی در افرادی که سرهای بزرگی دارند «سربزرگی خوش خیم» گفته می شود که هیچ ارتباطی با بیماری یا مشکلات ادراکی ندارد.

آلبرت انشتین هرگز کودک اعجوبه ای نبود و حتی مدت زیادی طول کشید تا بتواند حرف بزند و همین پدر و مادرش را بسیار نگران کرده بود.

فعالیت های آلبرت انیشتین

انیشتین بسیار به نوازندگی علاقه مند بود و یادگیری ویولون را از ۵ سالگی آغاز کرد، و این نابغه ی جوان علاقه ی زیادی به این ساز پیدا کرده بود و در سال های جوانی تا باقی عمرش به نواختن آن ادامه داد.

اینشتین هم به کسب و کار خانوادگیشان ملحق شد اما با ورشکستگی آن ها مجبور شدند به شمال ایتالیا جا به جا شوند و در آنجا بود که انیشتین نوجوان مقاله ای نوشت که اکنون به عنوان اولین مقاله ی علمی او شناخته می شود.

این مقاله به بررسی ماهیت اتر می پرداخت، و این فرضیه براساس توصیف چگونگی حرکت نور در فضا بود و انیشتین بعدها آن را رد کرد و جالب است بدانید آلبرت انیشتین تا پایان عمر خود بیش از 300 مقاله ی علمی منتشر کرد.

انیشتین در سال 1900 با کسب مدرک تدریس فیزیک از دانشگاه پلی تکنیک زوریخ در سوئیس فارغ التحصیل شد.

او در دروس فیزیک نظری، استعداد قابل توجهی داشت اما نمرات ریاضی اش در آن حد خوب نبود.

بعدها که سنش بیشتر شد در مورد این موضوع گفت: برای من دانشجو مشخص نبود که دانش پیچیده ی قواعد بنیادین فیزیک، تا این حد با متدهای پیچیده ریاضیات گره خورده است.

اما او حتی با وجود مدرک تدریس فیزیک هم نتوانست در دانشگاهی شروع به تدریس کند و از تلاش برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا دست کشید.

آلبرت در عوض سال 1903 به عنوان کارمند اداره ی ثبت مالکیت معنوی اختراعات در برن آلمان مشغول به کار شد. دو سال بعد بود که نظریه ی نسبیت خاص خود را منتشر کرد.

انیشتین پس از 2 سال کار به عنوان کارمند اداره ی ثبت اختراع، در ژورنال معتبر Annals of Physics به فاصله ی کمی از هم چهار مقاله  علمی منتشر کرد.

•  مقاله ی اول به تششع و خصوصیات نور از لحاظ انرژی می پردازد.
• مقاله ی دوم به تعیین اندازه ی واقعی اتم می پردازد.
• چهارمین مقاله در حال حاضر هنوز یک پیش نویس اولیه بیشتر نیست و نسخه ای از نظریه ی فضا و زمان را در خود دارد.

انیشتین از همان ابتدای تحصیلات و مطالعات علمی، نظریه های سنتی را به چالش می کشید. او معتقد بود فیزیک نیوتنی برای توضیح بسیاری از وقایع طبیعی کافی نیست.

سال 1905 متعاقباً «سال معجزه» ی اینشتین نام گرفت. او پیش از پایان این سال مقاله ی پنجمی منتشر کرد که الحاقیه ای بر مقاله ی قبل از خود در مورد نظریه ی نسبیت خاص بود. این الحاقیه رابطه ای تازه میان جرم و انرژی را تعریف می کرد که در نهایت شناخته شده ترین معادله ی دنیا را رقم زد: E=mc2.

تدریس فیزیک در دانشگاه

چهار سال بعد در 1909، اولین شغل ثابت دانشگاهی اینشتین به او پیشنهاد شد. او ابتدا این پیشنهاد را رد کرد.

اینشتین در سال 1908 پیشنهاد استادی موقت دانشگاه برن را پذیرفت. با این حال، پس از دو ترم درس دادن، کلاس خود را تعطیل کرد، زیرا تعداد شرکت کنندگان در آن به یک نفر رسیده بود.

سال بعد یعنی 1909 اولین شغل ثابت دانشگاهی استاد تمام در دانشگاه زوریخ به آلبرت اینشتین پیشنهاد شد. او در ابتدا آن را رد کرد، چون درآمد آن کمتر از حقوق کارمندی اش در اداره ی ثبت اختراعات بود.

دانشگاه زوریخ پیشنهاد حقوق بیشتری را مطرح کرد که در نهایت مورد پذیرش اینشتین قرار گرفت.

آشنایی و ازدواج

انیشتن زمانی که به دلیل تحصیل در دانشگاه پلی تکنیک در زوریخ سوئیس به سر می برد با میلوا ماریک آشنا شده بود که هم دوره ای فیزیک او بود اما هیچ گاه درسش را به پایان نرساند.

آن ها در سال 1903 با هم ازدواج کردند.

انیشتین یک دختر نامشروع از میلوا داشت. در 1902 و یک سال قبل از ازدواج آنها، میلوا دختری به نام لیزرل به دنیا آورد که انیشتين هرگز او را ندید و سرنوشت او نامعلوم باقی ماند.

بعد از ازدواج با میلوا ماریک آن ها صاحب 2 فرزند پسر شدند، اولین پسر آن ها هانس آلبرت اینشتین نام داشت.

بعد از اینکه انیشتین دانشمند معروف به دلیل سرد بودن با همسرش از هم جدا شدند و انیشتین با دخترعموی خود به نام السا ازدواج کرد.

مطالعات و نتایج تحقیقات انیشتین، او را در 26 سالگی به فردی شناخته شده در مجامع علمی تبدیل کرد. یکی از تجربیات بحث برانگیز انیشتین، مطالعه روی بمب اتم و پیشنهاد ساخت آن به رئیس جمهور آمریکا بود.

البته او بعدا متوجه خطرات جبران ناپذیر این یافته‌ی علمی شد و به همراه برتراند راسل، اقداماتی جدی جهت پیشگیری از توسعه ی این سلاح مرگبار انجام داد.

آلبرت انیشتین، فیزیکدان نظری آلمانی و خالق نظریه‌ی نسبیت بود. او یکی از ستون های فیزیک مدرن و مکانیک کوانتوم به حساب می آید و با توسعه‌ی فرمول مشهور رابطه‌ی جرم و انرژی (E=mc2) نام خود را در تاریخ علم ثبت کرد.

اینشتین در سال 1921 به خاطر فعالیت های گسترده در فیزیک نظری و خصوصا کشف قانون اثر فتوالکتریک، جایزه‌ی نوبل فیزیک دریافت کرد. قانون اثر فتوالکتریک یکی از پایه های نظریه‌ی کوانتوم شد.

نظریه نسبیت

انیشتین در زمان جنگ قریب الوقوع جهانی کار خارق العاده ای انجام داد. او  موفق شد در سال 1915 یکی از بزرگترین پیشرفت های علمی قرن بیستم را رقم بزند: نظریه ی نسبیت عام.

این نظریه ی جدید که به نظریه ی نسبیت خاص وی اجازه ی کاربرد بیشتری می داد، مدعی شد فضا و زمان دو موجودیت جدا از هم نیستند، بلکه عنصر واحدی هستند که او نامش را فضا زمان گذاشت. اما مشکلی وجود داشت.

شهرت جهانی و جایزه‌ی نوبل

او حالا باید درستی نظریه ی خود را اثبات می کرد، از آنجایی که نبوغ انیشتین در آزمایشات ذهنی او نهفته بود و علم متعارف را به چالش می کشید، او باید برای اثبات نظریه ی نسبیت عام خود از طریق آزمایش و مشاهده راهی می یافت.

سر فرانک واتسون در سال 1917 برای این کار راه حلی یافت: اندازه گیری موقعیت ظاهری ستارگانِ نزدیک به خورشید.

اما این کار تنها در رویداد نادری مثل خورشیدگرفتگی کامل قابل انجام بود، یعنی زمانی که ماه مانع از رسیدن نور خورشید به زمین می شود. (بدون خورشید گرفتگی کامل، نور شدید خورشید مانع از رصد ستارگان نزدیک به خود می شود).

نظریه ی نسبیت عام اینشتین در سال 1919 مورد آزمایش قرار گرفت؛ البته نه توسط خودش

اگر حق با انیشتین بود موقعیت ظاهری ستارگانی که در هنگام خورشیدگرفتگی در نزدیکی خورشید قرار می گرفتند باید اندکی از موقعیت واقعی شان متفاوت می بود چرا که فضازمان باید به واسطه ی جاذبه ی خورشید در اطراف آن موج بر میداشت و مسیر نور ستارگان را خم می کرد. در نتیجه موقعیت ظاهری ستاره ی مورد نظر باید اندکی متفاوت به نظر می رسید.

سر آرتور ادینگتون در سال 1919 این آزمایش را طی یک خورشیدگرفتگی کامل انجام داد و صحت نظریه ی اینشتین را به اثبات رساند و او را یک شبه به یک سوپراستار بدل کرد.

جنگ جهانی دوم و بمب اتم

دهه‌ی 1940، دورانی بسیار غم بار برای اینشتین بود. پسرش ادوارد در سال 1930 مبتلا به بیماری اسکیزوفرنی شد و تا پایان عمر در بیمارستان روانی بستری شد. در سال 1933 یکی از صمیمی‌ترین دوستان آلبرت یعنی پائول ارنفست دست به خودکشی زد و سه سال بعد، همسر او السا از دنیا رفت.

فیزیکدانان در پایان این دهه، راهی برای استفاده از فرمول معروف اینشتین به‌منظور ساخت بمب اتم کشف کردند.

آلبرت در سال 1920 کمی در این مورد تحقیق کرده بود؛ اما سریعا احتمال آن را رد کرد. به هر حال در خلال سال‌های 1938 تا 1939، دانشمندانی همچون اوتو هان، فریتز استراسمن، لیز مایتنر و اوتو فریش، به این نتیجه رسیدند که شکافتن اتم اورانیوم، مقدار بسیار زیادی انرژی ساطع خواهد کرد. این یافته‌، جامعه‌ی جهانی فیزیک را با شوکی عجیب رو به رو کرد.

آخرین سال های زندگی انیشتین

این دوران تجسس در نیمه انزوای شهر پرنیستون با اضطراب و اغتشاش آمیخته ‌شده بود.

هنوز 10 سال دیگر از زندگی انیشتین باقی مانده بود، لیکن این دوره ده ساله درست مصادف با هنگامی بود که عصر بمب اتمی شروع می گردید و بشریت تمرین و آموزش خویش را در این زمینه آغاز می‌کرد.

مطالعات انیشتین پس از مرگ او نیز برای این دانشمند اسطوره‌ای افتخار آفرینی می‌کردند.

در سال 1993 به خاطر کشف امواج گرانشی که توسط اینشتین پیش‌بینی شده بودند، جایزه‌ی نوبل به او اهدا شد.

در سال 1995، جایزه‌ی نوبل به تحقیقاتی در مورد کشف چگالش بوز-اینشتین اهدا شد.

سرانجام روز هجدهم آوریل 1955 بزرگترین دانشمند و متفکر قرن بیستم، پیغمبر صلح و حامی و مدافع محنت دیدگان جهان، مردی که احتمالأ همراه با ناپلئون و بتهوون مشهورتر از همه‌ مردان جهان بوده است، در شهر پرنیستون واقع در ممالک متحده آمریکای شمالی از زندگی و تفکر و مبارزه دست کشید، در گذشت.